Iris blogt: Maak de wereld mooi en magisch
Onze kleinzoon heeft een losse melktand. Na een tijdje wiebelen, haalt hij de tand met een triomfantelijke zwaai uit zijn mond. Als hij ‘s avonds gaat slapen, legt hij de melktand vol vertrouwen naast zijn hoofdkussen. De tandenfee komt zeker langs, neemt zijn tand mee en legt daarvoor in de plaats een euro neer. Zo heeft zijn zusje dat al vaker en met succes gedaan. Natuurlijk wordt hij niet teleurgesteld in zijn vertrouwen en is de tand de volgende ochtend verwisseld voor een euro.
Op woensdag gaat hij spelen bij een vriendje. Tijdens de lunch begint zijn zusje van 8 over de tandenfee die langs is geweest bij haar broertje. Vorige jaar geloofde zij nog heilig in de tandenfee, maar nu heeft ze toch zo haar twijfels.
‘Mam, ik denk dat ik wel weet wie de tandenfee is. Maar ik twijfel toch nog omdat ze altijd glitters strooit en daar houd jij niet van he mama, als er overal glitters liggen?” Mama heeft zo haar standaardantwoord voor dit soort vragen: “Lieverd wat denk je nu zelf?” En zo komt onze kleindochter na een tijdje nadenken zelf tot de conclusie dat het dan toch mama of papa moet zijn die het tandje heeft ingewisseld voor een euro. “Net zoals de paashaas, dat doen jullie toch ook?” Is de volgende opmerking die ze maakt.
Mama legt uit dat dit leuke grote mensen en grote kindergeheimpjes zijn. Onze kleindochter trekt een bedenkelijke gezicht en mama vraagt aan haar: “Zijn er soms nog meer grote mensen geheimpjes denk je?” “Tja ik denk dat Sinterklaas…, tja ik weet het niet hoor, misschien zijn jullie dat ook wel gewoon. Maar wie brengt dan de cadeautjes en wie is dan de man op de boot?” Is het aarzelende antwoord.
Zo wordt het voor haar een Sinterklaastijd vol twijfels. Bestaat hij wel of bestaat hij niet? Volgend jaar is het echt zover, dan weet ze het zeker: Sinterklaas bestaat niet. Het is een grote mensen en grote kinderen geheimpje. Het einde van een periode vol magie, of toch niet?
Ik geloof namelijk nog steeds in Sinterklaas, ik geloof nog steeds in de magie. Want als volwassene hoeft de wereld niet minder magisch en mooi te zijn. Tussen alle nare en lastige gebeurtenissen in je eigen leven en in de wereld om je heen kun je altijd mooie dingen vinden. Bloeiende bloemen in het plantsoen, bonte bladeren op de stoep. Late zonnestralen door het raam. Een glimlach op iemands gezicht, een uitgestoken hand, vrolijke kinderstemmen en een lief berichtje op je telefoon.
En jij kunt de magie een handje helpen. Jij kunt de wereld een beetje mooier maken. Stuur eens een kaartje naar een kennis. Speel voor Sinterklaas en hang een pakje bij iemand aan de deur. Nodig mensen uit om gezellig te komen eten of om een spelletje te doen. Zeg goedendag tegen voorbijgangers als je een wandeling maakt. Koop een broodje voor de verkoper van de daklozenkrant. Veeg niet alleen de bladeren of sneeuw voor je eigen deur weg maar ook voor de deur van de buren en vooral: glimlach en wees lief voor elkaar. Het kost niks en de wereld wordt zo mooi en magisch.