Iris blogt: Het is groen en ligt op de oprit

De dag begint met een stralende zon. Vrolijk fiets ik in mijn nieuwe zomerjurk naar het werk. Helaas betrekt de lucht al snel en aan het eind van de ochtend regent het weer. Gelukkig heb ik altijd ergens in mijn fietstas zo’n flodderige groene regencape liggen.

Ik twijfel nog even of ik mijn fietshelm zal opzetten. Doorgaans past dat ding niet onder of over mijn capuchon. Maar ik moet ‘m wel opzetten, want mijn fietstas zit vol. Aan de ene kant zit mijn laptoptas, aan de andere kant zit mijn rugzak. Dus ik trek de helm over de capuchon. Het gaat net. “Geen gezicht 2024” mopper ik zachtjes en vertrek.

Tegen de tijd dat ik bijna thuis ben, loopt het water uit mijn sandalen. Ik zet wat extra kracht en rijd onze steile oprit op. En dan gebeurt het: mijn rechtervoet glijdt van de trapper. De fiets staat stil en helt naar links. Ik kan mijn evenwicht niet bewaren, kiep langzaam om en beland in de azalea’s. Na de eerste schrik check ik snel mijn rechterknie. “Zit de prothese nog vast?”, vraag ik met meteen af. “Gelukkig, niks aan de hand”, denk ik en wil overeind krabbelen.

Een scherpe pijn in mijn pols houdt me tegen. Ik zie dat mijn pols er heel vreemd uitziet. Een kleuter kan zien dat hij gebroken is.

Daar lig ik dus, op mijn eigen oprit in de stromende regen. Een groen hoopje ellende dat niet overeind kan komen. Mijn telefoon zit veilig en droog in mijn rugzak. De rugzak zit in de fietstas. Manlief is ergens in huis, de overburen met zicht op de oprit zijn allebei niet thuis. Ik bevind mij in een foute film. Ik kan niets anders doen dan zielig “help, help mij!” te roepen.

Gelukkig wordt mijn hulproep snel gehoord. Zo zit ik een tijdje later bibberend van pijn en schrik in het ziekenhuis. De arts vraagt direct of ik ben gevallen. Na mijn antwoord zegt hij: “U was zeker op de fiets, een e-bike denk ik. Bent u met uw hoofd op de grond terecht gekomen, had u een helm op?” Nee, gelukkig hebben de azalea’s mijn val gebroken en had ik mijn fietshelm op.

Dat zulke valpartijen met een e-bike of een fat-bike nog veel slechter kunnen aflopen, is inmiddels wel vastgesteld. Gelukkig wordt het dragen van een fietshelm nu verplicht voor de fat-bikes maar ook mensen op een e-bike zouden een helm moeten dragen. Het beeld van de onzekere en voorzichtige 60-plusser die valt met zijn fiets, moet echt worden bijgesteld. Steeds vaker word ik ingehaald door een kind of puber op een e-bike. Razendsnel en zonder helm. Niet zelden met een telefoon in de hand, terwijl appen op de fiets al een hele tijd verboden is.

Een gebroken pols is heel vervelend, maar hoofdletsel is vaak onomkeerbaar. Dat wens je niemand toe. Dus ga die discussie met je kind aan. Geef zelf het goed voorbeeld en zet een helm op als je met een e-bike op pad gaat. Voer je fiets niet op en zorg dat je kind dat ook niet doet.

Tegen de modebranche zou ik zeggen: leef je uit. Maak een stoere helm. En maak fiets- en regenkleding waar je die helm bij kunt dragen zonder dat het water met sloten tegelijk in je kraag loopt. Maak het hot, maak het hip. Zo is het leuk om te dragen en kunnen we veilig(er) de straat op!