Iris blogt: Vakantie!
Het is de laatste dag van onze vakantie in Frankrijk en ik loop door de stille straatjes van Autun (Romeinse stad in de Bourgogne). Op weg naar de bakker zie ik hoe langzaam de stad ontwaakt. De deuren van het café op de hoek gaan open. De eigenaar groet en zet de ijzeren klapstoeltjes buiten. Ik weet zeker dat er op de terugweg een paar oude mannetjes zullen zitten. Rustig roerend in hun kopje koffie en in de andere hand een croissantje, genietend van de ochtendzon.
Hier en daar gaan de luiken en de ramen open om de frisse ochtendlucht te verwelkomen. Ook winkeliers zetten hun deur open. Er is niemand die zich druk maakt over ongewenst ‘bezoek’. Mijn bik dwaalt af langs de gevels. Regelmatig zag ik een jonge vrouw studeren, zittend in het open raam. Een stapel boeken naast haar in de vensterbank. Het werd een gewoonte om haar even te groeten. Nu zit ze er weer, verzonken in een diepe meditatie. Ze straalt rust en sereniteit uit.
Tot er een kleine auto komt aangescheurd. Hij stopt met piepende remmen. Een vrouw springt uit de auto met twee kleine rugzakjes in haar hand. Een man doet open en neemt de tasjes aan. Er volgt een verhit gesprek met woorden die ik tijdens mijn cursus Frans niet mag gebruiken, waarna de vrouw [RL(1] in de auto stapt en wegrijdt. Het gewone dagelijkse leven in een oud, klein, Fans stadje.
Ik zucht. Haal diep adem. Nog een dagje en dan gaan we weer naar huis. Zoals elk jaar maak ik de balans op. Wat heeft deze vakantie mij gebracht? Wat neem ik mee naar huis? Knoflook, olijven, wijn en vrolijk bedrukte stofjes van de markt. Spulletjes die ik kocht op de vide-grenier (rommelmarkt). Tekeningen die ik maakte. Maar ik neem niet alleen tastbare dingen mee, ik neem ook herinneringen mee aan het samenzijn met onze Franse vrienden, aan het ontwaken van de stad en het groeten van de inwoners, en aan alle andere mooie momenten.
En ik keer natuurlijk huiswaarts met een fit lijf en een uitgerust hoofd. Wetend dat dit maar deels gaat lukken, neem ik mij voor om mij straks niet meer door de waan van de dag te laten meeslepen. Ik wil de Franse slag thuis vasthouden.
Vakantie is een tijd om even te pauzeren, pas op de plaats te maken. Daarvoor hoef je niet aan te sluiten in de file naar het zuiden. Daarvoor hoef je zelfs niet ergens in Nederland een plekje te zoeken voor je caravan of tent. Het vakantiegevoel vind je soms dicht bij huis.
Ook bij jou is een bakker om de hoek of een supermarkt met verse broodjes. Misschien een groentewinkel voor een lekkere fruitsalade. Of een caféetje waar je een ‘coffee to go’ haalt (in je eigen beker). We hoeven meestal niet ver te lopen, te fietsen, of te rijden om in een park, speeltuin, bos of hei te picknicken. De zomeravonden in de vakantie mogen laat worden, samen met vrienden, familie, buren en de kinderen. In iedere plaats zijn in de zomer leuke, vaak gratis activiteiten te doen.
Het belangrijkste van de (zomer)vakantie is dat je geniet van even niets hoeven, even niet haasten en regelen, maar op je gemak en vol aandacht samen zijn met de mensen die je lief hebt.
Team Opgroeien in Parkstad wenst iedereen een mooie zomervakantie.
[RL(1]De vrouw uit de vensterbank of een andere vrouw?