Iris blogt: Piet ziet alles!

Ik sta in de rij bij de kassa. Achter mij staan twee vrouwen met een volle winkelwagen. In de ene wagen zit een dreumes en tussen hen in dribbelt een peuter ijverig met zijn eigen minikarretje heen en weer.

“Nou hij is er”, verzucht de ene moeder. “Ja”, antwoordt de andere moeder. “Ik ben er maar wat blij mee. Niet luisteren betekent niks in de schoen en als ze vervelend zijn zeg ik gewoon ‘denk eraan Piet ziet alles!'”

Het gesprek gaat verder over zwarte-, roetveeg- en gekleurde Pieten en mijn gedachten dwalen af naar vroeger. In mijn kindertijd was Piet inderdaad nog roetzwart, maar hij kwam dan ook gewoon door de kachel de kamer binnen. Ik twijfelde daar geen moment aan, want een steevast bewijs daarvoor waren niet alleen de roet en kolensporen bij onze schoentjes, maar ook die steenkool in mijn schoen toen ik een keer ‘niet lief’ was geweest. Ik zong elke avond braaf en blij de liedjes voor de Sint maar had een heilig ontzag voor zijn Pieten.

Sint en Piet komen al lang niet meer door de schoorsteen. Daarom is Piet ook niet meer zo zwart. Tegenwoordig komen ze vaak door een raam dat op een kiertje staat en dat ze keurig weer sluiten als ze binnen zijn geweest. Sint heeft ook van heel veel voordeuren de sleutel hoorde ik onlangs mijn dochter tegen onze kleinzoon zeggen. En steenkolen in de schoen? Nee daar doet hij niet meer aan. Er wordt niet meer gezwaaid met de roe en kinderen gaan ook niet meer mee in de zak naar Spanje.

Maar ja, na die dag vol opvoedstress, na de zoveelste waarschuwing aan je kind, roep jij als moeder of als vader ook anno 2022 met een zucht van wanhoop: ”Denk erom, Sint en Piet horen alles, straks krijg je niks in je schoen”.

Het floept er zo uit, generatie na generatie, maar straks zijn Sint en zijn Pieten weer het land uit, hoe pak jij de opvoeding dan aan?