Iris blogt: Over pepernoten, Pieten en opvoeden

Ik kan min of meer zeggen dat ik een zeer goede kennis ben van Sinterklaas. Sinds mijn vroegste herinnering kwam hij bij ons thuis over de vloer. Mijn moeder deed in geval van  nood (denk hierbij aan uitglijden op een bemost plat dak) wel eens een wasje voor hem, of ontwarde de haren van zijn baard na een zware storm. Taken die ik met liefde van haar overnam.

Zo kon het dus gebeuren dat ook dit jaar de Sint bij mij aan de keukentafel zat, terwijl zijn witte onderkleed vrolijk door mijn wasmachine slingerde. Waar gaat zo’n gesprek dan over: over pepernoten, Pieten en natuurlijk over opvoeden.

De goede man was in aanvang van ons gesprek wat knorrig: “In januari” mopperde hij, “dan krijg ik al de mailtjes binnen of ik alvast pepernoten kan versturen. Die moeten dan in september al in de winkels liggen. Nou, mooi dat ik daar niet aan begin, dat kan toch nooit een kwaliteitsnoot zijn! Ja, dan halen ze de noten bij een beunklaas,”

Een diepe zucht volgde, “En dat gedoe rond Piet, zwart of niet? Ik meng mij niet in die discussie. Alles wat ik erover zeg krijgt een misplaatste autoriteit. Alle Pieten zijn mij even dierbaar, ze werken allemaal even hard en enthousiast, het gaat toch om de kinderen, om het grote kinderfeest!”

Er kwamen pretlichtjes in zijn ogen toen hij begon te vertellen, over de intocht, de kindertekeningen, de knutselwerkjes en de verlanglijstjes.

“Sint, over de verlanglijstjes, de wensen”, vroeg ik, “vind u de kinderen van tegenwoordig niet erg verwend of veeleisend?” Ook hier was Sint mild in zijn antwoord: “Kinderen willen vaak dingen die ze zien op televisie of in de speelgoedfolders, ze worden een  beetje dol door al die reclame. Ik kan ouders echt aanraden hun kind te helpen bij het maken van hun lijstje. Want ik ben natuurlijk Sinterklaas wel, toch wil ik graag zinvolle geschenken geven. Cadeaus waar kinderen lange tijd plezier van hebben.”

“De ouders zouden eens goed moeten nadenken over wat hun kind echt nodig heeft en waar het echt blij van wordt. Ze moeten gewoon niet zoveel ingaan op de grillen en wensen die ontstaan door de reclame. Ze kunnen helpen de wensen op het lijstje te laten aansluiten bij de interesses en hobby’s die hun kind heeft. Dan heeft een kind lang plezier van zijn geschenken en ik trouwens ook.”

Zo kletsen we nog wat door. Het was inmiddels schemerig geworden en Sints kleren waren schoon en droog. Hij haalde Amerigo uit de tuin, appte Piet dat hij eraan kwam en vertrok…

Ik zwaaide hem na, het zal vast wel weer een jaar duren voordat we gezellig even kunnen kletsen over pepernoten, Pieten en opvoeden.