Iris blogt: Lentemagie en de Paashaas

De vraag kwam totaal onverwacht tijdens een logeerpartij een jaar geleden. Onze kleinzoon van 6 vroeg uit het niets: “Zeg oma, die Paashaas he, dan ben jij toch?” Ik was totaal overrompeld: “Hoezo dan?” Hij weer: “Paashazen hebben kleine hoofdjes ze kunnen toch niet weten waar alle eitjes verstopt moeten worden?”

Daar zat wat in, een doordenkertje op die leeftijd. Maar ja, was ik degene die het geheim moest ontsluieren? Nee. Dus ik antwoordde lafjes: “Mmmm, dat is echt een vraag voor mama, we vragen het later aan haar.”

Later, dat is lekker vaag. En toen mama thuiskwam waren er natuurlijk alweer zoveel andere dingen om te vertellen en te vragen, dat de Paashaasvraag verdwenen was.

Maar dit jaar doe ik dus extra mijn best. Ik maak wat sporen van een haas en hang wat pluisjes van onze oude schapenvacht in de takjes bij het ei. Vacht van de paashaas. Ik haal alles uit de kast om de magie nog een jaar vast te houden, maar dit jaar zal het wel voor het laatst zijn dat hij gelooft dat de Paashaas de eitjes verstopt.

Kabouters, Sinterklaas, de tandenfee. De magie van de kleutertijd verdwijnt op deze leeftijd. Zo gaat het nu eenmaal. Wel jammer, want we hebben allemaal wel eens behoefte aan een beetje magie. Een toverstokje om de sfeer in huis te veranderen of je humeur op te krikken. Een kleine verrassing waar je even blij van wordt of waarmee je een ander blij maakt. Je krijgt er energie en goede zin van.

Ver hoef je hiervoor niet te gaan, want is de lente niet een en al magie? De donkere aarde waaruit dat groen naar boven piept. De kale takken die ook nu weer hun frisgroene blaadjes tevoorschijn toveren. De geur van narcissen. De vogels die vrolijk kwetteren, dankbaar (zo beeld ik mij altijd weer in) dat jij ze de hele winter door hebt gevoerd.

Laat je betoveren door de lente om je heen en maak er een fijn Paasfeest van.

(Deze blog is al eerder geplaatst op onze website).